1oς στίχος
_
Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;
_
Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;
(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)
του Ντίνου Χριστιανόπουλου
του Ντίνου Χριστιανόπουλου
2ος στίχος
Γυμνὸ σῶμα (Ι)
Ἀγγίζω τὰ δάχτυλα τῶν ποδιῶν σου.
Τί ἀναρίθμητος ὀ κόσμος.
Γυμνὸ σῶμα (Ι)
Ἀγγίζω τὰ δάχτυλα τῶν ποδιῶν σου.
Τί ἀναρίθμητος ὀ κόσμος.
(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Τὰ Ἐρωτικά», 1981, ἐκδόσεις «ΚΕΔΡΟΣ»)
του Γιάννη Ρίτσου
του Γιάννη Ρίτσου
3ος στίχος
Ὁ Οὐρανός
Τὸ δικό μας τὸ δάσος δὲν τὸ κρύβει ὁ οὐρανός.
Ὁ Οὐρανός
Τὸ δικό μας τὸ δάσος δὲν τὸ κρύβει ὁ οὐρανός.
του Μανόλη Αναγνωστάκη
4ος στίχος
Μνήμη Α΄
Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.
Μνήμη Α΄
Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.
(ἀπὸ τὴ Συλλογή: Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ')
του Γιώργου Σεφέρη
του Γιώργου Σεφέρη
5ος στίχος
Αναμονή
Αβάσταχτο είναι... Πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στ'ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο.
Αναμονή
Αβάσταχτο είναι... Πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στ'ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο.
(ἀπὸ τὴ Συλλογή: Οι εφτά κύκλοι της μοναξιάς)
του Μενέλαου Λουντέμη
του Μενέλαου Λουντέμη
6ος στίχος
Η πόλη που γεννήθηκα
Αγγίζω τους τοίχους των σπιτιών
δεν αποκρίνεται κανείς.
Βρέθηκα σε μια πόλη δίχως όνομα
Η πόλη που γεννήθηκα
Αγγίζω τους τοίχους των σπιτιών
δεν αποκρίνεται κανείς.
Βρέθηκα σε μια πόλη δίχως όνομα
του Τίτου Πατρίκιου
7ος στίχος
Ελεωνόρα ΙΙ
τα σώματά μας θα χαθούν θα σβύσουν
από μας θα μείνει μέχρι της συντελείας των αιώνων
αυτό το «σε αγαπώ» που σου ψιθύρισα στις ώρες μας τις πιο κρυφές
Ελεωνόρα ΙΙ
τα σώματά μας θα χαθούν θα σβύσουν
από μας θα μείνει μέχρι της συντελείας των αιώνων
αυτό το «σε αγαπώ» που σου ψιθύρισα στις ώρες μας τις πιο κρυφές
του Νίκου Εγγονόπουλου
8oς στίχος
ΥΓ. [60]
Αγαπούσε ακόμη και τον αριθμό του τηλεφώνου της.
9ος στίχος
YΓ. [71]
Απλώς ν’ αντιγράφεις τα συμβάντα της ζωής σου.
10ος στίχος
YΓ. [121]
Προσπαθούσε να σε πείσει πως όλα είχαν αλλάξει, όμως εσύ τα ’βλεπες γύρω σου απελπιστικά όμοια.
ΥΓ. [60]
Αγαπούσε ακόμη και τον αριθμό του τηλεφώνου της.
9ος στίχος
YΓ. [71]
Απλώς ν’ αντιγράφεις τα συμβάντα της ζωής σου.
10ος στίχος
YΓ. [121]
Προσπαθούσε να σε πείσει πως όλα είχαν αλλάξει, όμως εσύ τα ’βλεπες γύρω σου απελπιστικά όμοια.
του Μανόλη Αναγνωστάκη
11oς στίχος
«Στον Νίκο Ε... 1949»
Φίλοι
Που φεύγουν
Που χάνονται μια μέρα
(Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;)
ΥΓ. Παραφράζουμε τον τίτλο: "Στον Παύλο Φ... 2013"
«Στον Νίκο Ε... 1949»
Φίλοι
Που φεύγουν
Που χάνονται μια μέρα
(Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;)
ΥΓ. Παραφράζουμε τον τίτλο: "Στον Παύλο Φ... 2013"
του Μανόλη Αναγνωστάκη
12ος στίχος
Μη φεύγεις
Δεν είμαι αυτός που βλέπεις
είναι το φάντασμά μου
που απ’ τα βάσανά μου
φευγάτο ξεκολλά.
Μη φεύγεις
Δεν είμαι αυτός που βλέπεις
είναι το φάντασμά μου
που απ’ τα βάσανά μου
φευγάτο ξεκολλά.
(από τη Συλλογή: Πυθμένες)
του Κώστα Βάρναλη
του Κώστα Βάρναλη
13ος στίχος
Κάθε που ξημερώνει μισώ τη μέρα
που μ' εμποδίζει να σε σκέφτομαι.
(«Causa», 35)
14ος στίχος
Ξεκίνησα να γράψω κάτι μα το ξέχασα.
Δεν υπήρχε τίποτ' άλλο από σένα.
(«Πρόφαση», 36)
Κάθε που ξημερώνει μισώ τη μέρα
που μ' εμποδίζει να σε σκέφτομαι.
(«Causa», 35)
14ος στίχος
Ξεκίνησα να γράψω κάτι μα το ξέχασα.
Δεν υπήρχε τίποτ' άλλο από σένα.
(«Πρόφαση», 36)
του Τίτου Πατρίκιου
15ος στίχος
ΣΤΗ ΛΥΠΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
Με τι συντάσσεται το πάθος;
Φαίνεται λησμόνησα το συντακτικό
της νιότης.
ΣΤΗ ΛΥΠΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
Με τι συντάσσεται το πάθος;
Φαίνεται λησμόνησα το συντακτικό
της νιότης.
της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ
16ος στίχος
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου, ε;
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου, ε;
της Κατερίνας Γώγου
17oς στίχος
Τὰ δῶρα
Σήμερα φόρεσα ἕνα
ζεστὸ κόκκινο αἷμα
σήμερα οἱ ἄνθρωποι μ᾿ ἀγαποῦν
μιὰ γυναίκα μοῦ χαμογέλασε
ἕνα κορίτσι μοῦ χάρισε ἕνα κοχύλι
ἕνα παιδὶ μοῦ χάρισε ἕνα σφυρί
Τὰ δῶρα
Σήμερα φόρεσα ἕνα
ζεστὸ κόκκινο αἷμα
σήμερα οἱ ἄνθρωποι μ᾿ ἀγαποῦν
μιὰ γυναίκα μοῦ χαμογέλασε
ἕνα κορίτσι μοῦ χάρισε ἕνα κοχύλι
ἕνα παιδὶ μοῦ χάρισε ἕνα σφυρί
του Μίλτου Σαχτούρη
(ἀπὸ τὴ συλλογή: Η ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ)
(ἀπὸ τὴ συλλογή: Η ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ)
18ος στίχος
Αποστασία
Κι είναι ο Οκτώβρης ένας μήνας στρυφνός και παράξενος
τώρα που έχουμε ξεμάθει πια την άσκηση
και τη σπατάλη της θυσίας.
Αποστασία
Κι είναι ο Οκτώβρης ένας μήνας στρυφνός και παράξενος
τώρα που έχουμε ξεμάθει πια την άσκηση
και τη σπατάλη της θυσίας.
του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου
(από την ποιητική συλλογή:"Ο Δύσκολος Θάνατος",1978)
(από την ποιητική συλλογή:"Ο Δύσκολος Θάνατος",1978)
19ος στίχος
Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
της Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ
(από την ποιητική συλλογή:"Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα", 2005)
(από την ποιητική συλλογή:"Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα", 2005)
20ος στίχος
Έπος Kαρδίας
Φθάνει να ’σαι εδώ κοντά,
να σε λέγω πως σε θέλω, να σ’ εγγίζω, την δροσιά
του πρωιού που αναπνέεις ν’ αναπνέω· κι αν και αυτά
υπερβολικά τα βρίσκης, να σε βλέπω μοναχά!
Έπος Kαρδίας
Φθάνει να ’σαι εδώ κοντά,
να σε λέγω πως σε θέλω, να σ’ εγγίζω, την δροσιά
του πρωιού που αναπνέεις ν’ αναπνέω· κι αν και αυτά
υπερβολικά τα βρίσκης, να σε βλέπω μοναχά!
του Κ.Π. Καβάφη
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)
21ος στίχος
Συμφωνία ἄρ. 1
Γιατί οἱ ἄνθρωποι ὑπάρχουν ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ βρίσκουνε
μιὰ θέση
στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων.
Ή
ἕνα θάνατο
γιὰ τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων…
Συμφωνία ἄρ. 1
Γιατί οἱ ἄνθρωποι ὑπάρχουν ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ βρίσκουνε
μιὰ θέση
στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων.
Ή
ἕνα θάνατο
γιὰ τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων…
του Τάσου Λειβαδίτη
22oς στίχος
Κανεὶς δὲν εἶναι μόνος
«Ἦρθα», ἔλεγες πάντα μπαίνοντας στὸ δωμάτιο, παρ᾿ ὅλο ποὺ δὲν
……σὲ περίμενε κανείς.
Ὅμως ἀκριβῶς αὐτό σου ἔδινε μιὰ βαθύτερη ἀπάντηση.
Κανεὶς δὲν εἶναι μόνος
«Ἦρθα», ἔλεγες πάντα μπαίνοντας στὸ δωμάτιο, παρ᾿ ὅλο ποὺ δὲν
……σὲ περίμενε κανείς.
Ὅμως ἀκριβῶς αὐτό σου ἔδινε μιὰ βαθύτερη ἀπάντηση.
του Τάσου Λειβαδίτη
(ἀπὸ τὴν ποιητική συλλογὴ Ἀνακάλυψη)
(ἀπὸ τὴν ποιητική συλλογὴ Ἀνακάλυψη)
23ος στίχος
Δεν κοιτάζει καν τους επιβάτες
Καθώς περνούν τυλιγμένοι στις σκέψεις τους,
Πώς άραγε ταξινομείται η Ζωή
Μυθιστόρημα, αλληγορία ή μύθος;
Ίσως ανυπομονεί κι εκείνη να μάθει
Τι είδους τέλος θα έχει αυτό,
Το βιβλίο κλείνει απρόσμενα...
Καθώς εκείνη κατεβαίνει στην επόμενη στάση.
Dennis O’Driscoll, ΜΕΛΕΤΗ ΖΩΗΣ
(Από τη συλλογή Hidden Extras, 1987)
Μετ. Αντώνης Μακρυδημήτρης
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέα Ευθύνη 19 (2013) 495
Δεν κοιτάζει καν τους επιβάτες
Καθώς περνούν τυλιγμένοι στις σκέψεις τους,
Πώς άραγε ταξινομείται η Ζωή
Μυθιστόρημα, αλληγορία ή μύθος;
Ίσως ανυπομονεί κι εκείνη να μάθει
Τι είδους τέλος θα έχει αυτό,
Το βιβλίο κλείνει απρόσμενα...
Καθώς εκείνη κατεβαίνει στην επόμενη στάση.
Dennis O’Driscoll, ΜΕΛΕΤΗ ΖΩΗΣ
(Από τη συλλογή Hidden Extras, 1987)
Μετ. Αντώνης Μακρυδημήτρης
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέα Ευθύνη 19 (2013) 495
24ος στίχος
ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ
Αχτιδοφόρος ήλιος της Ελλάδας είναι τώρα εδώ,
στον πείσμονα αρνητή της μαρτυρίας του χρόνου,
στον ηττημένο από τη μέθη του κακού
παραμυθιού.
ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ
Αχτιδοφόρος ήλιος της Ελλάδας είναι τώρα εδώ,
στον πείσμονα αρνητή της μαρτυρίας του χρόνου,
στον ηττημένο από τη μέθη του κακού
παραμυθιού.
του Τάκη Σινόπουλου
25ος στίχος
Απαγορευμένο ερωτικό τραγούδι Χριστουγέννων
Δε νομίζω να φωτογραφηθήκαμε ποτέ μαζί
Μόνο τώρα θυμάμαι
Μια μέρα βγαίνοντας από το σινεμά
Είδαμε το σχήμα μας στον καθρέφτη ενός εμπορικού καταστήματος...
Απαγορευμένο ερωτικό τραγούδι Χριστουγέννων
Δε νομίζω να φωτογραφηθήκαμε ποτέ μαζί
Μόνο τώρα θυμάμαι
Μια μέρα βγαίνοντας από το σινεμά
Είδαμε το σχήμα μας στον καθρέφτη ενός εμπορικού καταστήματος...
του Γιώργου Χρονά
26ος στίχος
Ἀγαπάω τ᾿ ὅ,τι θλιμμένο στὸν κόσμο.
[...]ἀγαπάω σὲ τοῦτον τὸν κόσμο -ὅ,τι κλαίει
γιατὶ μοιάζει μ᾿ ἐμένα.
* Περιοδικὸ τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐγκυκλοπαίδειας,
τοῦ Παύλου Δρανδάκη, ἀρ. 173, 10 Μαρτίου 1929.
Ἀγαπάω τ᾿ ὅ,τι θλιμμένο στὸν κόσμο.
[...]ἀγαπάω σὲ τοῦτον τὸν κόσμο -ὅ,τι κλαίει
γιατὶ μοιάζει μ᾿ ἐμένα.
* Περιοδικὸ τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐγκυκλοπαίδειας,
τοῦ Παύλου Δρανδάκη, ἀρ. 173, 10 Μαρτίου 1929.
του Νίκου Καββαδία
(Από τα Ανένταχτα, τίτλος: "Αγαπάω")
(Από τα Ανένταχτα, τίτλος: "Αγαπάω")
27ος στίχος
Τὸ Φωτόδεντρο καὶ ἡ δέκατη τέταρτη Ὀμορφιά
Ὥσπου τέλος ἔνιωσα
κι ἂς πᾶ᾿ νὰ μ᾿ ἔλεγαν τρελὸ
πῶς ἀπό ῾να τίποτα γίνεται ὁ Παράδεισος.
Τὸ Φωτόδεντρο καὶ ἡ δέκατη τέταρτη Ὀμορφιά
Ὥσπου τέλος ἔνιωσα
κι ἂς πᾶ᾿ νὰ μ᾿ ἔλεγαν τρελὸ
πῶς ἀπό ῾να τίποτα γίνεται ὁ Παράδεισος.
του Οδυσσέα Ελύτη
28 στίχος / ποίημα
Sarah Kane: Λαχταρώ
Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ' αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοιά σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ' αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ' αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
Και νάμαι δυστυχισμένος, όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ' ήξερα μια ζωή.
Και ν' ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω, όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ' αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά, όταν πονάς,
Και να σε θέλω, όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω, όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω, όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν' αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ' το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν' αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ' αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ' αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ' αφήνω να σηκωθείς απ' το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ό,τι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,
Και να σου μιλάω για ό,τι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ό,τι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ' ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι,
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχοαναληπτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΥΓ. Επειδή μας αρέσουν οι εξαιρέσεις, λόγω της επικείμενης (κατά πολλούς εμπορικής) μέρας του έρωτα, δε θα αναρτήσουμε κάποιους στίχους, αλλά ολόκληρο το ποίημα. Ευελπιστώντας να τρέψουμε αυτή τη μέρα εκτός από ερωτική και σε ποιητική! Ούτως ή άλλως ο έρωτας κρύβει μέσα του την ποίηση και η ποίηση τον έρωτα!
29ος στίχος
Γιατί ποτέ δε λόγιασα το πότε και το πώς,
μα εβύθισα τη σκέψη μου μέσα στην πάσαν ώρα,
σα μέσα της να κρύβονταν ο αμέτρητος σκοπός...
του Άγγελου Σικελιανού, Γιατί βαθιά μου δόξασα
30ος στίχος
Σειρά σου τώρα,
χωρίς φώτα,χωρίς σκηνικά και θεατές,
να παίξεις εαυτόν.
Αθήνα, 4.ΙΙΙ.85
Σειρά σου τώρα,
χωρίς φώτα,χωρίς σκηνικά και θεατές,
να παίξεις εαυτόν.
Αθήνα, 4.ΙΙΙ.85
του Γιάννη Ρίτσου, ΣΤΟ ΥΠΕΡΩΟΝ
31ος στίχος
«Μέρες που θα ’τανε μ’ εσέ μαργαριτάρια,
χωρίς εσέ, μες στου Καιρού τα βάθη πάνε,
ψυχρές και ανωφέλητες, σαν τα λιθάρια
που μες στη θάλασσα μικρά παιδιά πετάνε!»
«Μέρες που θα ’τανε μ’ εσέ μαργαριτάρια,
χωρίς εσέ, μες στου Καιρού τα βάθη πάνε,
ψυχρές και ανωφέλητες, σαν τα λιθάρια
που μες στη θάλασσα μικρά παιδιά πετάνε!»
του Αργύρη Εφταλιώτη, από το Λεξικό Νεοελληνικών Παραθεμάτων και Αφορισμών (επιμ. Γ.Π. Σαββίδης).
32ος στίχος
Ἀλλὰ τὰ βράδια
Κάποτε θὰ ἀποδίδουμε δικαιοσύνη
μ᾿ ἕνα ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ...
Ἀλλὰ τὰ βράδια
Κάποτε θὰ ἀποδίδουμε δικαιοσύνη
μ᾿ ἕνα ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ...
του Τάσου Λειβαδίτη
33ος στίχος
Τόσο πολύ μ’ αγάπησες, κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα 'γω στραβός μες στα νερά; κι εσύ κοντά μου!...
Τόσο πολύ μ’ αγάπησες, κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα 'γω στραβός μες στα νερά; κι εσύ κοντά μου!...
του Γιάννη Σκαρίμπα, "Ουλαλούμ"
34ος στίχος
Εκείνο το φιλί μου έμαθε πώς όταν δυο άνθρωποι ενώνονται στον Έρωτα
Αποκαλύπτουν ουράνια μυστικά
που η καρδιά δεν μπορεί να προφέρει!
Εκείνο το φιλί μου έμαθε πώς όταν δυο άνθρωποι ενώνονται στον Έρωτα
Αποκαλύπτουν ουράνια μυστικά
που η καρδιά δεν μπορεί να προφέρει!
του Τάσου Λειβαδίτη (Από το "Aυτό το αστέρι είναι για όλους μας", 1952)